Mimetic exercise – group – Phoebus, Rtd

 

Tentoonstelling  “Mimetische oefeningen.”

 September 2010,  galerie Phoebus, Rotterdam. 

 Met Willy de Sauter (http://www.willydesauter.be) : gedeelde belangstelling voor grondslagen van architectuur en gebruik van materiaal.

 Ik toonde een serie bewerkte fotografische giclee-prints en een aantal werken die daar rechtstreeks uit voortkwamen. De prints toonden een gebouw in staat van ontmanteling: gevels ontdaan van binnenruimte. Het fotografisch beeld van de gevels werd gaandeweg tot een sculptuur en een teken, dat ik ging lezen als grondplan voor ruimtelijke verkenningen. In opeenvolgende stadia werd de ontmantelde bouwvorm (ooit zelf een plan) getransformeerd tot een model en aldus grondslag voor het opnieuw artikuleren van ruimte.

Het  uitvoeren van zo’n transformatie resulteerde in mijn bijdrage aan de tentoonstelling.   

 

Exhibition “Mimetic exercises”

September 2010, Phoebus Gallery, Rotterdam.

Exhibition with Willy de Sauter (B) based on mutual interest for basic phenomena in architecture, and on some common use of materials. 

I showed a series of adapted giclee prints of a dismantled building; facades practically deprived of inside rooms. The photographic images of the facades became operative as an emblem for the newly disclosed space or room behind them. This emblem was now to be read as a plan or a model, articulating new rooms on its turn. Successive mimetic acts transform the dismantled building (ever started as a plan) into a model for new rooms.

Carrying out such a transformation became my contribution to this exhibition.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

 

Willy de Sauter: “Ik werkte altijd graag vanuit de leegte en ga mijn werk bijgevolg met leegte invullen het werk toont het potentieel van het vlak in de ruimte ik hou dan ook graag mijn werk voor ogen in een passende architecturale context die deel uitmaakt van ons kijken ook wat niet gezegd wordt is minstens even belangrijk.”

Jean van Wijk: “Met de architectonische modellen die ik in het leven roep tracht ik uitwisseling tussen binnen- en buitenwereld, individu en collectief steeds opnieuw te beschrijven. Ik maak daarmee gebruik van een idioom dat niet talig is, maar wel van-iedereen: dat van de gebouwde omgeving in sterk gereduceerde vorm.” 



 

 

 

Op dit artikel kan niet (meer) gereageerd worden.